Kartal ile Karınca’nın Dostluğu Masalı

“Kartal ile Karınca’nın Dostluğu Masalı” Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarların birinde, yemyeşil ormanlarla kaplı yüksek dağların eteklerinde bir kartal yaşarmış. Bu kartal, güçlü kanatları ve keskin gözleriyle ormanın gökyüzünde süzülürmüş. Her sabah, güneş doğarken kartal dağların zirvesinden havalanır ve yeni maceralara doğru kanat çırpardı.

Kartalın yaşadığı bu ormanda, toprağın altında ise çalışkan bir karınca yuvası varmış. Bu yuvanın en çalışkan üyesi ise Kıvrık adında küçük bir karıncaymış. Kıvrık, her sabah erkenden uyanır, yiyecek bulmak için ormanın dört bir yanını dolaşır ve yuvasına dönerdi. Kıvrık’ın azmi ve çalışkanlığı, tüm karınca kolonisi tarafından takdir edilirdi.

Bir gün, kartal gökyüzünde süzülürken, ormanın derinliklerinde bir şeyin parladığını fark etti. Merakla alçalarak o bölgeye yöneldi ve yerde büyük bir çukur olduğunu gördü. Çukurun kenarında, yuvasından yiyecek aramak için çıkmış olan Kıvrık vardı. Çukur, o kadar büyüktü ki, Kıvrık içine düşmekten korkuyordu ve nasıl geri döneceğini bilemiyordu.

Kartal, Kıvrık’ın çaresiz halini görünce ona yardım etmeye karar verdi. Yavaşça yere indi ve Kıvrık’a seslendi: “Merhaba küçük dostum, sana yardım edebilir miyim?”

Kıvrık, başını kaldırıp yukarı baktı ve devasa kartalı görünce önce biraz korktu ama kartalın gözlerindeki dostça ifadeyi görünce rahatladı. “Evet, yardıma ihtiyacım var,” dedi Kıvrık. “Bu çukur çok derin ve buradan çıkamıyorum.”

Kartal, güçlü pençeleriyle Kıvrık’ı nazikçe kavrayıp onu çukurun kenarından yukarı çıkardı. Kıvrık, kurtulduğu için çok mutluydu ve kartala teşekkür etti: “Sen olmasaydın, ne yapardım bilmiyorum. Çok teşekkür ederim!”

Kartal gülümsedi ve şöyle dedi: “Birbirimize yardımcı olmak, dostluğun gereğidir. Benim adım Kartal. Senin adın ne?”

“Benim adım Kıvrık,” dedi karınca. “Çalışkan bir karınca olarak biliniriz ama bazen bizim de yardıma ihtiyacımız oluyor.”

Bu olaydan sonra Kartal ve Kıvrık sık sık bir araya gelmeye başladılar. Kartal, gökyüzünden gördüğü tehlikeleri Kıvrık’a bildirir, Kıvrık da kartal için en lezzetli yiyecekleri bulup getirirdi. Birbirlerine her konuda destek oluyorlardı. Kartal, Kıvrık’ın azmini ve çalışkanlığını takdir ederken, Kıvrık da kartalın cesaretinden ilham alıyordu.

Bir gün, ormanın üzerinde kara bulutlar toplanmaya başladı ve büyük bir fırtına çıktı. Ağaçlar rüzgarın şiddetiyle sallanıyor, yağmur seller gibi yağıyordu. Kıvrık’ın yuvası su altında kalma tehlikesiyle karşı karşıyaydı. Kıvrık, yuvasındaki diğer karıncalarla birlikte suyu dışarı atmaya çalışırken, Kartal fırtınanın etkisini yüksekten gözlemliyordu. Yuvasının tehlikede olduğunu fark eden Kartal, hemen Kıvrık’a yardım etmek için alçaldı.

“Endişelenme, Kıvrık. Seni ve arkadaşlarını bu tehlikeden kurtaracağım,” dedi Kartal. Pençeleriyle yuva etrafındaki suyu boşaltarak karıncaların güvenli bir yere gitmesini sağladı. Fırtına sona erdiğinde, Kıvrık ve yuvasındaki diğer karıncalar güvenli bir şekilde ormanın daha yüksek bir noktasına taşınmışlardı.

Bu olaydan sonra Kıvrık ve Kartal’ın dostluğu daha da güçlendi. Artık, ormanın hem karasında hem de havada karşılaşılan tüm zorlukların üstesinden birlikte geliyorlardı. Farklılıklarına rağmen, birbirlerine duydukları güven ve saygı, onları vazgeçilmez dostlar yapmıştı.

Ve böylece, Kartal ve Karınca, ormanın en iyi dostları olarak huzur içinde yaşamaya devam ettiler. Bu hikaye de bize, farklılıkların bir araya gelerek nasıl güçlü bir birlik oluşturabileceğini hatırlatır.

Gökten üç elma düşmüş; biri Kıvrık’a, biri Kartal’a, biri de bu masalı dinleyenlere…

 

Sevgili çocuklar umarız bu güzel masal hoşunuza gitmiştir! Siz de sevdiğiniz, beğendiğiniz masalları bize göndererek bir çok arkadaşınızın masal okumasını sağlayabilirsiniz. Hatta kendi sesiniz ile anlattığınız masallarınızı mp3 formatında kaydederek sesli masal olarak gönderebilirsiniz. Masal göndermek için aşağıdaki bannera tıklamanız yeterlidir..